Hallo, kann mir bitte jemand den Text übersetzen?
Bei der Google- Übersetzung kommt leider ein ziemliches Durcheinander heraus.
STABŁOWICE
Stabłowice leżą w zachodniej części Wrocławia, w dzielnicy Fabryczna. Zachodnią granicę wyznacza rzeka Bystrzyca, wschodnia biegnie w poprzek ul. Maślickiej, koło jej skrzyżowania z torami kolejowymi. Północna granica przebiega w poprzek ul. Stabłowickiej, poniżej stacji kolejowej Wrocław-Pracze. Południową granicę wyznacza ul. Kosmonautów. Stabłowice sąsiadują z Leśnicą, Maślicami Wielkimi, Praczami Odrzańskimi i Złotnikami.
Stabłowice wymienione są po raz pierwszy w dokumencie papieskim z roku 1253 zatwierdzającym opactwu św. Wincentego na Ołbinie szereg posiadłości, a ponad to dziesięciny z wielu wsi, w tym m.in. ze Stabłowic. Osada jest wtedy wymieniona jako Steplowicz. Jest to nazwa wywodząca się od przezwiska Stebło, którego rodowodu należy się z kolei doszukiwać w wyrazach źdźbło i łomka. Można stąd wysnuć wniosek, że Stebłem przezywano osobnika szczupłego, o drobnej budowie ciała.
Dużo informacji o osadzie znaleźć można w Księdze Ziemskiej z roku 1353. Miejscowy folwark należał wtedy do kościoła św. Krzyża we Wrocławiu. Osada miała 42 łany ziemi. W 1346 roku istniał tu młyn, którego właściciel na 20 lat był zwolniony od służby rycerskiej.
W 1353 r. właścicielem Stabłowic był Żyrowski, który w tymże roku sprzedał je kilku mieszczanom wrocławskim. Wieś stanowiła lenno i w rezultacie tego przeszła później w posiadanie króla Wacława. Ten przekazał ją swojemu bratu Zygmuntowi, który z kolei w roku 1423 podarował Stabłowice niejakiemu Tomczykowi. W 1492 roku, za zgodą króla Władysława, Stabłowice zostały przekazane mieszczaninowi wrocławskiemu wraz z prawem wybudowania umocnień obronnych wokół dworu. Właściciel wsi płacił czynsz roczny w wysokości 8 korców żyta i jęczmienia oraz 16 korców owsa. W 1795 roku, w Stabłowicach był kościół katolicki (w okresie reformacji należał do protestantów), dwór, plebania, szkoła, młyn, 7 chłopów, 23 zagrodników, 3 chałupników, piwowar, gorzelnik, 2 tkaczy i kowal. Wieś była wtedy własnością prywatną. Miała 48 domów i 297 mieszkańców. W 1845 roku liczba mieszkańców wzrosła do 511, a liczba domów do 65. We wsi był nadal dwór i folwark, szkola ewangelicka, młyn wodny, wiatrak i 2 gospody. Katolicy mieli kościół na miejscu, a protestanci dochodzili do świątyni w Praczach. Usługi świadczyło 2 rzemieślników. Dużą wagę przykładano do hodowli owiec, których liczbę szacowano na tysiąc. Wartość Stabłowic oceniano na 26 tys. talarów.
W 1928 roku wieś została włączona do Wrocławia, a w latach trzydziestych powstała w osiedlu duża przędzalnia. Z tego okresu pochodzi też głównie stara zabudowa Stabłowic.
Przed II Wojną Światową i w pierwszych latach jej trwania Stabłowice zostały przyłączone do miejskiej sieci wodociągowej. W 1945 r. osiedle uniknęło zniszczeń wojennych, spłonął jednak miejscowy kościółek.
Stabłowice zostały wyzwolone 16 lutego 1945 roku. Powstało wiele nowych domów o niskiej, parterowej zabudowie.
Danke schon mal für Eure Hilfe
LG Gabi
Bei der Google- Übersetzung kommt leider ein ziemliches Durcheinander heraus.
STABŁOWICE
Stabłowice leżą w zachodniej części Wrocławia, w dzielnicy Fabryczna. Zachodnią granicę wyznacza rzeka Bystrzyca, wschodnia biegnie w poprzek ul. Maślickiej, koło jej skrzyżowania z torami kolejowymi. Północna granica przebiega w poprzek ul. Stabłowickiej, poniżej stacji kolejowej Wrocław-Pracze. Południową granicę wyznacza ul. Kosmonautów. Stabłowice sąsiadują z Leśnicą, Maślicami Wielkimi, Praczami Odrzańskimi i Złotnikami.
Stabłowice wymienione są po raz pierwszy w dokumencie papieskim z roku 1253 zatwierdzającym opactwu św. Wincentego na Ołbinie szereg posiadłości, a ponad to dziesięciny z wielu wsi, w tym m.in. ze Stabłowic. Osada jest wtedy wymieniona jako Steplowicz. Jest to nazwa wywodząca się od przezwiska Stebło, którego rodowodu należy się z kolei doszukiwać w wyrazach źdźbło i łomka. Można stąd wysnuć wniosek, że Stebłem przezywano osobnika szczupłego, o drobnej budowie ciała.
Dużo informacji o osadzie znaleźć można w Księdze Ziemskiej z roku 1353. Miejscowy folwark należał wtedy do kościoła św. Krzyża we Wrocławiu. Osada miała 42 łany ziemi. W 1346 roku istniał tu młyn, którego właściciel na 20 lat był zwolniony od służby rycerskiej.
W 1353 r. właścicielem Stabłowic był Żyrowski, który w tymże roku sprzedał je kilku mieszczanom wrocławskim. Wieś stanowiła lenno i w rezultacie tego przeszła później w posiadanie króla Wacława. Ten przekazał ją swojemu bratu Zygmuntowi, który z kolei w roku 1423 podarował Stabłowice niejakiemu Tomczykowi. W 1492 roku, za zgodą króla Władysława, Stabłowice zostały przekazane mieszczaninowi wrocławskiemu wraz z prawem wybudowania umocnień obronnych wokół dworu. Właściciel wsi płacił czynsz roczny w wysokości 8 korców żyta i jęczmienia oraz 16 korców owsa. W 1795 roku, w Stabłowicach był kościół katolicki (w okresie reformacji należał do protestantów), dwór, plebania, szkoła, młyn, 7 chłopów, 23 zagrodników, 3 chałupników, piwowar, gorzelnik, 2 tkaczy i kowal. Wieś była wtedy własnością prywatną. Miała 48 domów i 297 mieszkańców. W 1845 roku liczba mieszkańców wzrosła do 511, a liczba domów do 65. We wsi był nadal dwór i folwark, szkola ewangelicka, młyn wodny, wiatrak i 2 gospody. Katolicy mieli kościół na miejscu, a protestanci dochodzili do świątyni w Praczach. Usługi świadczyło 2 rzemieślników. Dużą wagę przykładano do hodowli owiec, których liczbę szacowano na tysiąc. Wartość Stabłowic oceniano na 26 tys. talarów.
W 1928 roku wieś została włączona do Wrocławia, a w latach trzydziestych powstała w osiedlu duża przędzalnia. Z tego okresu pochodzi też głównie stara zabudowa Stabłowic.
Przed II Wojną Światową i w pierwszych latach jej trwania Stabłowice zostały przyłączone do miejskiej sieci wodociągowej. W 1945 r. osiedle uniknęło zniszczeń wojennych, spłonął jednak miejscowy kościółek.
Stabłowice zostały wyzwolone 16 lutego 1945 roku. Powstało wiele nowych domów o niskiej, parterowej zabudowie.
Danke schon mal für Eure Hilfe
LG Gabi
Kommentar